Członek zarządu. Politolog, publicysta, edukator – pisze o tematach związanych z tożsamością, polską sceną polityczną i debatą publiczną.

Marcin Dziubek

Samorząd to miejsce blisko ludzi, które odpowiada na nasze codzienne potrzeby. Wybory samorządowe powinny być najważniejszą elekcją w całym wyborczym cyklu. Dlaczego tak mało nas interesują? Marcin Dziubek rozprawia się w swym tekście z przyczynami niskiej frekwencji kwietniowych wyborów lokalnych.

– o przyczynach niezadawalającej frekwencji w wyborach samorządowych

Protesty rolnicze rozkręciły się na dobre. W wielkomiejskiej bańce możemy żyć w przekonaniu, że temat ten, w żaden sposób nas nie dotyczy. Marcin Dziubek przekonuje nas dlaczego warto zainteresować się rolniczymi strajkami i dlaczego bliżej im do Strajku Kobiet, niże może się wydawać. 

Rolnik sam (?) w dolinie, czyli krótka kronika solidarności społecznej

W swoim przedwyborczym tekście Marcin Dziubek przekonuje nas, aby... nie głosować? Tekst ten skłania do refleksji nad wartością naszego udziału w głosowaniu. Autor zadaję sobie czy warto pójść na wybory, aby „nie bać się sąsiada”?  

Marcin Dziubek odpowiada na pytanie czy w dobrze funkcjonującej demokracji potrzebny nam autorytet moralny

Czy polskości i gejowskość mają wspólny mianownik? 

Sami swoi, czyli polski gej w kłótni o miedzę

Myślibórz, Kraków, Warszawa. Brak przywiązania, głębokie korzenie czy zapuszczanie ich w biegu. Przedstawione trzy miasta, trzy regiony, reprezentują tożsamość rozumianą – w każdym przypadku – zupełnie inaczej. Na własnej skórze doświadczył tego @Marcin Dziubek, który dzieli się swoimi spostrzeżeniami. Jak to jest być z Myśliborza? Kim jest Polak/Polka z Ziemi Odzyskanych? Czy da się zbudować tożsamość w trakcie życia jednego pokolenia? I jakie to może mieć konsekwencje?

Niedawno Lewica poświęciła konstytucji swoją Radę Krajową, celebrując 25-lecie referendum konstytucyjnego. To, co mówi na jego temat, nie jest do końca prawdą…

Nowa Lewica, stara konstytucja, te same problemy

Lubię rozmawiać. Nie jestem z tych co zagadują przechodniów na ulicy, by mieć okazję do wymiany myśli, ale nie stronię od wszelkich dysput przy wódce, na imieninach, przy świątecznym stole. Jestem tym typem Polaka, o którego publicyści martwią się rokrocznie w grudniu, czy przetrzyma rodzinne awantury o to, z którego stawu powinniśmy wziąć karpia lub czy Kaczyński to mąż stanu, i czy nie skończą się one mordobiciem. Lubię z takich rozmów wyłuskiwać mądrości ludowe, szczególnie te spod znaku „wujka z wąsem”. Wierzę, że tak jak w przysłowiach, tkwi w nich pewna życiowa mądrość, czasem dla mnie, nowoczesnego mieszczucha, niedostępna wprost.
I tak, w prywatnym kajecie myśli zebranych, znajduję także te o polityce (osobny i całkiem spory podzbiór!). 

← O nas

Marcin Dziubek

Politolog. Publicysta. Edukator.

Przeczytaj:

Tak blisko, a tak daleko

Rolnik sam (?) w dolinie, czyli krótka kronika solidarności społecznej

Zaufaj mi - (nie) musisz zagłosować!

Demokracja świętsza od papieża

Sami swoi, czyli polski gej w kłótni o miedzę

Tożsamość obiecana

Nowa Lewica, stara konstytucja, te same problemy

Czuła demokracja